XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
ELISABETE.- Eta Epaitegi Nagusiak eriotz-epaia emango ote die ba?.
Ez ote iru koronelok iru gizon ausart-bulartsutzat artuko?.
Gerra irabazi ez dute ba?.
YOHN.- Biotzak erasaten dizkitzu itz oiek; legeak ez izan biotzik ordea, Elisabete errukarria.
ELISABETE.- (
Nere errukarria, Jaungoiko maitea!.
YOHN.- Ez egin negarrik... Danbor-otsa dirudi. Bera da.
(
Gora biotza, Elisabete; beragatik ere, biotz-sendo agertu.
(
(
(
KORONELA.- Elisabete! (
ELISABETE.- Koldobika! (
KORONELA.- Ba al zanekin nentorrena?.
Badakizu beraz Londresen zergatik nagon ere.
ELISABETE.- Bai, ez dit ordea aitak oraindik dana esan nai izan.
Esaidazu zerorrek, Koldo.
Badet biotz.
Agintzen dizut.
Eriotza al da?.
KORONELA.- Oraindik ez da epaia emana.
Goizaldean jakingo da.
Gudariak atzera biurtzen ba'dira....
ELISABETE.- O! Jaungoiko maitea!.
YOHN.- Koldobika, gizon bikaña aiz.
Legeak zigortuko au; Aberriak ordea gora aipatuko dik ire izena.
KORONELA.- Obe nuen milla bider gudatean bertan il izan banintz....
Emen, eta onela il-bearra... illuna da, aita.
Elisabete gaixoa! Ta Lore?.
ELISABETE.- Lo. Gure aingerutxu errukarria!.
Ez daki asko gaixo ark aitatxo nola dabilkiten!.
(
YOHN.- Baniak ni ea Epaitegiko berririk jakiten diadan.
Gora biotzak, nere maiteok.
(
LORE.- (
Aitatxo, aitatxo!.